Της ειρωνείας το χαμόγελο κάποτε
κάνει πιο όμορφα τα πρόσωπα.
Μα η έμπνευση μΆ εχθρεύεται..
Με εχθρεύεται! Το ξέρω!
Τα μονοπάτια ανάμνησης
ακολουθούν τους ποιητές,
διψασμένα σκυλιά
που σέρνονται στη παραίσθηση απάνω.
Κι αυτή .. μΆ αρνείται.
ΜΆ απαρνείται! Το ξέρω!
Και κοίτα!
Πόσο δεν με ορίζω σήμερα..
Κομμάτια οι σκέψεις μου
κι εγώ δεν με ορίζω
από του νου τον φόβο μόνο..
Τι εινΆ αυτά που απόψε η γραφή μου ξεστομίζει..
|
|
