Κρατώ στα χέρια μου
ένα κομμάτι χαρτόνι παιδικό καλοκαίρι,
ζωγραφισμένο με τα χρωματιστά μου μολύβια
της ανεξίτηλης βαφής ανάμνησης.
Κρατώ στα χέρια μου
το πρώτο παιχνιδιάρικο χαμόγελο,
τη τελευταία σχολική εκδρομή,
τους φοιτητικούς έρωτες
και τα ερωτικά πειράγματα στους δρόμους.
Μια τυχαία ανοιξιάτικη επανάσταση
κρατώ στα χέρια μου..
Ίσως λίγο πιο γκρίζα
από ότι την περιμένανε.
Ίσως λίγο πιο πολύχρωμη
από την συνηθισμένη μου εικόνα.
Μοιάζει με ροκ εφηβικό συγκρότημα
που κάνει πρόβες σε εγκαταλειμμένες αποθήκες.
********
Κοίτα με.
Ακόμα μια ζωή κρατώ στα χέρια μου.
Τη στριμώχνω ανάμεσα στα δάκτυλα
στιγμή να μη ξεφύγει απ΄ αυτή
και θα πονέσω..
Έτσι.
Για να μη τους δυσαρεστήσω
και πω ότι ξέχασα ονόματα, αριθμούς και γεγονότα.
Δημοσίως!
Στις μεγάλες αίθουσες και στα συνέδρια!!!
Και τότε όλοι θα γελούν με την αφέλεια της μικρής αρχαιολόγου!
Ξέρεις..
Αυτής που κόμπαζε πως ήξερε
την ιστορία όλη..
Μα τη ζωή της
-τι ειρωνεία!!!-
ΛΑΘΟΣ ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΕ!!!!!
|
|
