Τα βότσαλα σκορπίζουν τις πλαγίες στο τέλειωμα του χρόνου..
Κι αν αναρωτιέσαι απόψε τι γράφω,
τι λέω και τι παραλογώ,
οφείλω να σου πω πως σου μιλώ με σύμβολα..
Με σχήματα και με προσχήματα σου γράφω.
Αναμνήσεις να γίνουν, να θεριέψουν μέσα σου..
Αναμνήσεις υδάτινες, αφροδίτινες, ερωτικές..
Οφείλω να σου πω πως ήρθα από μακριά..
μη με ρωτάς το που, το πότε,
το ξεθωριασμένο μου γιατί..
Της ζωής μου τα παράλογα
είναι χρησμοί λοξοί και δυσερμήνευτοι..
Κι εγώ η ίδια τα κρύβω ν’ αχνοφαίνονται στα βάθη του εαυτού μου.
Μόνο από φόβο,
μόνο από φόβο,
αγαπημένο μου του νου ταξίδι ..
|
|
