![]() |
Για σένα η γραφή | ||
Του φεγγαριού η ερωμένη ακτίδα, τώρα που πάλι η σκέψη μου Σ’ αιχμαλώτισε Με βλέμμ’ αγνό, τρυφερό, πύρινο του χαλκού το χρώμα. Έτσι απόψε σε ποθώ και σε προσμένω. Το θέλγητρο της γυμνής αλαβάστρινης σάρκας κι ερωτευμένη παράνοια η ψυχή σωριασμένη στο ξύλινο πάτωμα. ![]() | ||
(c) 2003 - 2004 Ναυκρατη, all rights reserved |