Πίσω απο κιτρινισμένους τοιχους
σχεδον ξεθωριασμένους κι άυλους...
Εκει που το χρωμα εχει σκάσει και ξεφλουδίζει...
Πίσω απ’ένα ασβεστωμένο κρύο.
Με τη θύμηση του περσινού και του προπέρσινου,
και την σοφία των αιώνων...
Eκεί βρίσκεται μια μισοπεθαμένη ανάγκη,
Αιώνιακ ι ανυπόμονα περιμένοντας,
προσμένοντας και ξαγρυπνώντας...
Με τα μάτια ορθάνοιχτα,
μια παιδική εκδρομή,
που κάποτε της έταξαν...
Τα μεσάνυχτα...
27η Nοέμβριου 2003
|
|
